Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Φοιτητές ανέβαλαν και πάλι τις εκλογές στο ΑΠΘ





Πηγή : Alter Thess
Ακυρώθηκαν και πάλι οι εκλογές για το συμβούλιο διοίκησης στο ΑΠΘ, έπειτα από παρέμβαση φοιτητών, καθηγητών και διοικητικών υπαλλήλων του ιδρύματος που υπερασπίστηκαν τις συλλογικές αποφάσεις των οργάνων τους.Είναι η τρίτη φορά που ακυρώνεται η εκλογική διαδικασία στο ΑΠΘ, καθώς και οι δύο προηγούμενες ψηφοφορίες (στις 15 και 17 Φεβρουαρίου) ματαιώθηκαν  από τους  φοιτητές, τους καθηγητές και τους εργαζόμενους του ΑΠΘ. 
Από τις 6 το πρωί συγκεντρώθηκαν φοιτητές έξω από το κτίριο της Νομικής, προκειμένου να μην επιτρέψουν τη διεξαγωγή των εκλογών. Στις 9:00 ομάδα καθηγητών που υπερασπίζονται το νέο νόμο και έχουν θέσει υποψηφιότητα για τα συμβούλια διοίκησης προσπάθησε να εισέλθει στο χώρο και να στήσει τις κάλπες. Η παρουσία των φοιτητών απέτρεψε την είσοδό τους στη Νομική με απόλυτα ειρηνικό τρόπο και παρά τις κατά περίπτωση βίαιες συμπεριφορές καθηγητών που επιθυμούσαν τη διεξαγωγή των εκλογών.


Και η παράσταση ξεκίνησε
Παρά το γεγονός ότι οι καθηγητές που υπερασπίζονται το νόμο και βρέθηκαν στη Νομική δεν ξεπέρασαν τους 10 με 15, με προβοκατόρικο τρόπο προσπάθησαν να δημιουργήσουν επεισόδια και να περάσουν μια εικόνα προπηλακισμού τους από τους φοιτητές. Αφού η προσπάθεια τους έπεσε στο κενό ακολούθησαν πολλά φραστικά επεισόδια, επιθέσεις σε φοιτητές και πολλές δηλώσεις σε δημοσιογράφους, που έκαναν λόγο για τραμπουκισμούς. Στον τελικό απολογισμό καταγράφονται δύο μικροτραυματισμοί φοιτητών από τους καθηγητές τους και εκατοντάδες μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας να δίνουν το μήνυμα ότι οι εκλογές των συμβουλίων διοίκησης στο ΑΠΘ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.

Να σημειωθεί ότι ο σύλλογος μελών ΔΕΠ του ΑΠΘ έχει αιτηθεί στο παρελθόν με έγγραφό του, που απέστειλε στις πρυτανικές αρχές και προωθήθηκε στο υπουργείο, την αναστολή ισχύος της οργανωτικής επιτροπής, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση του ΣτΕ για την προσφυγή που κατέθεσαν 19 ΑΕΙ για την αντισυνταγματικότητα του νέου νόμου και την ταξινομική ψήφο.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής, Αναστάσιο Μάνθο, πρόκειται για αίτημα που «δεν έχει ούτε νομική, ούτε λογική ισχύ» εφόσον μέχρι να εκδοθεί η απόφαση του ΣτΕ, οι νόμοι εφαρμόζονται κανονικά.
Λίγες μέρες πριν τη διεξαγωγή των εκλογών, πρωτοβουλία 114 καθηγητών της Νομικής χωρίς να δημοσιοποιούν τα ονόματά τους απέστειλαν έγγραφο  στον πρύτανη το οποίο  κοινοποιήθηκε  στον Εισαγγελέα  Αρείου Πάγου κ. Ι. Τέντε  και στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Θεσ/νίκης κ. Ε. Μπακέλα, την ομαλή διεξαγωγή των επαναληπτικών εκλογών στο ΑΠΘ ζητώντας την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών.
«Οποιαδήποτε παρακώλυση άσκησης του εκλογικού δικαιώματος παραβιάζει κατάφωρα τα συνταγματικά μας δικαιώματα και την αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων, είναι παράνομη και αντίθετη στις προβλέψεις του νέου νόμου και συνιστά αξιόποινη πράξη» αναφέρεται στην επιστολή.

Η Σύγκλητος του ΑΠΘ συνεδριάζει από το πρωί για τα ζητήματα που έχουν προκύψει στο Ίδρυμα. 

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Η Ελλάδα ευρωπαϊκό προτεκτοράτο.

Ignacio Ramonet

 

 

parthenwnas_simaiaee.jpg


Η 21η Φεβρουαρίου 2012 θα είναι, πλέον, για την Ελλάδα, η ημερομηνία της Μεγάλης Παράδοσης. Είναι η μέρα, που με την υπόσχεση ενός δεύτερου πακέτου ευρωπαϊκής βοήθειας, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε τους εξευτελιστικούς όρους που επέβαλε « η συμμορία του τριπλού Α » κατά τη σύνοδο του Eurogroup, την οποία ελέγχει η Γερμανία : δρακόντειες μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες, περικοπές στους κατώτατους μισθούς του ιδιωτικού τομέα και στις συντάξεις, απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση της φορολογίας, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις…
Κι όμως, οι Έλληνες είχαν ήδη υποστεί ένα πραγματικό « χρηματοπιστωτικό πραξικόπημα », στις 10 Νοεμβρίου, όταν το Βερολίνο τους επέβαλε μια τρικομματική κυβέρνηση, αποτελούμενη από τους σοσιαλδημοκράτες, τους συντηρητικούς και τους ακροδεξιούς, υπό τον Λουκά Παπαδήμο, πρώην αντιπρόεδρο της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Όμως, η θυσία τους, ύστερα από την απίστευτα σκληρή θεραπεία-σοκ που υφίστανται επί τέσσερα χρόνια, δεν ωφέλησε σε τίποτα.
Αυτή τη φορά, το χτύπημα είναι ακόμα σοβαρότερο, γιατί από την Αθήνα ζητήθηκε μια τεράστια παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, « πιθανόν, η μεγαλύτερη που εκχωρήθηκε από μια χώρα σε καιρό ειρήνης ». [1] Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα τέθηκε υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, πλέον, σε ότι αφορά στον προϋπολογισμό και τα δημοσιονομικά της, δεν έχει παρά μια « περιορισμένη κυριαρχία ».
Η επίθεση που δέχτηκε η Ελλάδα ήταν αναμενόμενη. Άλλωστε, αποτελεί άριστο μέσο παραδειγματισμού προς τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία). Ήδη από τον Ιούλιο του 2011, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Eurogroup [2] προειδοποιούσε : « Η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας θα περιοριστεί σημαντικά ». [3] Και στις 27 Ιανουαρίου, φέτος, η βρετανική εφημερίδα « Financial Times » έδωσε στη δημοσιότητα ένα γερμανικό έγγραφο που καλούσε την Αθήνα να υποδεχτεί έναν μόνιμο επίτροπο με δικαίωμα βέτο, για να επιβλέπει τον προϋπολογισμό του κράτους και να μπλοκάρει κάθε μη επιτρεπτό από τους πιστωτές της Ελλάδας έξοδο. Τέλος, την παραμονή της συμφωνίας, σε συνέντευξή του στο γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό « Der Spiegel », ο Βόλκερ Κάουντερ, ηγέτης της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) στο Κοινοβούλιο, προχώρησε ακόμα περισσότερο, ζητώντας την αποστολή στην Ελλάδα « γερμανών δημοσίων υπαλλήλων για να βοηθήσουν στη δημιουργία μιας αποτελεσματικής χρηματοπιστωτικής διοίκησης ». Το ίδιο αίτημα, εξάλλου, διατύπωσε και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας της χώρας, Φίλιπ Ρέσλερ.
Δεν φτάσαμε ακόμα εκεί, αλλά η συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου προβλέπει « τη μόνιμη παρουσία στην Ελλάδα μιας αποστολής της Κομισιόν » για να ελέγχει και να επιβλέπει τον ισολογισμό, καθώς και « μια ενισχυμένη παρουσία της τρόικας για να επιβλέπει σε μόνιμη βάση την εξυπηρέτηση του χρέους ».
Τα κεφάλαια που μεταφέρθηκαν στο πλαίσιο της βοήθειας θα τοποθετηθούν σ’ έναν κλειστό λογαριασμό, στον οποίο μόνο η τρόικα θα έχει πρόσβαση και όχι η ελληνική κυβέρνηση. Ο λογαριασμός αυτός θα χρησιμεύσει αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του εθνικού χρέους και όχι για την πληρωμή των μισθών και των συντάξεων. Τα νέα ομόλογα του ελληνικού κράτους δεν θα υπόκεινται πλέον στον ελληνικό νόμο, αλλά στον βρετανικό… Και σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ της Αθήνας και των ιδιωτών πιστωτών της, αυτή θα κρίνεται στο Λουξεμβούργο και όχι στην Ελλάδα… Δεν είναι ακόμα επίσημο, αλλά όλα δείχνουν ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι πια κυρίαρχο κράτος.
Σιωπηρά, η Ευρωπαϊκή Ένωση πέρασε σε ένα νέο στάδιο. Στο εξής, τα δυνατά κράτη (εκείνα που έχουν « τριπλό Α » συν η Γαλλία) απαιτούν από όλα τα υπόλοιπα, ιδιαίτερα τις χώρες της περιφέρειας, να αλλάξουν καθεστώς. Δεν πρόκειται ακριβώς για καθεστώς αποικίας, όμως μοιάζει πολύ μ’ ένα είδος διοίκησης το οποίο οι μεγάλες δυνάμεις εφάρμοζαν την αποικιοκρατική περίοδο, το προτεκτοράτο.
Για τους αποικιοκράτες, το προτεκτοράτο ήταν ένας τρόπος να επεκτείνουν την πολιτική και διοικητική τους επιρροή και να θέτουν υπό επιτήρηση ξένα εδάφη από τα οποία επιθυμούσαν να αρπάξουν τα πλούτη τους, χωρίς, ωστόσο, να επιβαρυνθούν με τα μειονεκτήματα και τα έξοδα που προϋποθέτει μια ξεκάθαρη προσάρτηση. Η διαφορά με την αποικία είναι ότι « το προστατευόμενο κράτος » διατηρεί επίσημα τους θεσμούς του, αλλά παραχωρεί στην « προστάτιδα δύναμη » την εξωτερική του πολιτική και κυρίως την οικονομία του και το εξωτερικό εμπόριο.
Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο παρακολουθούμε, στους κόλπους της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, από την αρχή (το 2008) της χρηματοπιστωτικής κρίσης, την εμφανή απώλεια της κυριαρχίας των πιο αδύναμων κρατών. Είναι η προκαταρτική φάση, πριν από το θλιβερό τελικό στάδιο του « ευρωπαϊκού προτεκτοράτου », για το οποίο ωριμάζει η Ελλάδα.
Τον Σεπτέμβριο του 2001, η Άνγκελα Μέρκελ πρότεινε ένα νέο πρότυπο, την « marktkonforme demokratie » (δημοκρατία συμβατή με την αγορά), το οποίο προσδιόρισε κάπως έτσι : « Η κατάρτιση του κρατικού προϋπολογισμού είναι προνόμιο του Κοινοβουλίου, πρέπει όμως να βρούμε τρόπους, ώστε η δημοκρατική αυτή απαίτηση να είναι συμβατή με τις επιταγές της αγοράς ». [4] Η αγορά είναι πλέον το σημείο αναφοράς : τις εκλογικές αποφάσεις δεν τις παίρνουν πια οι πολίτες αλλά τα χρηματιστήρια, οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι. [5]
Η νέα αυτή αντιδημοκρατική φιλοσοφία κερδίζει σιγά σιγά την Ευρώπη. Μεταφράζεται σε νόμους και συνθήκες που περιορίζουν όλο και περισσότερο το περιθώριο ελιγμών των κυβερνήσεων και λειτουργούν ως « αυτόματος πιλότος » για να καθυποτάξουν τις κοινωνίες και να τις οδηγήσουν με υφέρποντα και μυστικό τρόπο προς μια ομόσπονδη Ευρώπη. Από αυτήν την άποψη, η τιμωρία της Ελλάδας είναι το μοντέλο που απειλεί κάθε απείθαρχη ευρωπαϊκή χώρα. Και θα γίνει και επίσημα κανόνας τον ερχόμενο Ιούλιο, όταν επικυρωθεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM - Μόνιμο Ταμείο Διάσωσης).
Σχεδιασμένο από την Άνγκελα Μέρκελ και επικυρωμένο από τον Νικολά Σαρκοζί, το ESM είναι μια νέα διακυβερνητική οργάνωση, ένα είδος ευρωπαϊκού ΔΝΤ. Για την ώρα, περνά προς επικύρωση από τα εθνικά κοινοβούλια, χωρίς δημόσιο διάλογο, [6] παρ’ όλο που, εξαιτίας των χαρακτηριστικών του, μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στους πολίτες. Πράγματι, το ESM προβλέπει χρηματοπιστωτική βοήθεια σε χώρες που την έχουν ανάγκη, υπό την προϋπόθεση να παραχωρήσουν ένα μέρος της κυριαρχίας τους, αποδεχόμενες την εποπτεία της ευρωπαϊκής τρόικας και υιοθετώντας αδίστακτα σχέδια προσαρμογής.
Το ESΜ είναι δομικά τμήμα του « Φορολογικού Συμφώνου », που υιοθετήθηκε στις 30 Ιανουαρίου από 25 από τους 27 αρχηγούς κρατών της ΕΕ. Το πραγματικό όνομα του τρομερού αυτού συμφώνου είναι « Συνθήκη για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση » [7] και είναι επίσης αποτέλεσμα μιας γερμανικής απαίτησης. Θα υποχρεώνει τα κράτη που το υπογράφουν να εγγράφουν στο Σύνταγμά τους (ή τουλάχιστον σε έναν νόμο) τον περίφημο « χρυσό κανόνα » για τη διατήρηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού σε ποσοστό μικρότερο από το 5% του ΑΕΠ. Οι χώρες που δεν θα σέβονται αυτόν τον περιορισμό θα βρίσκονται υπόλογες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και θα υφίστανται σοβαρές κυρώσεις.
Ο Καρλ Μαρξ διαβεβαίωνε ότι στη βιομηχανική εποχή οι κυβερνήσεις ήταν απλώς τα διοικητικά συμβούλια της μπουρζουαζίας. Παραφράζοντάς τον, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σήμερα, στην εποχή της « Ευρώπης του “λιταρχισμού” » [8] της Άνγκελα Μέρκελ, οι κυβερνήσεις γίνονται τα διοικητικά συμβούλια των αγορών. Ως πότε ;
μτφ: Βάλια Καϊμάκη
Πηγή: Le Monde Diplomatique

Για την αποχώρηση της Άννας Διαμαντοπούλου από το Υπουργείο Παιδείας

Ανακοίνωση της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών 


Η χειρότερη Υπουργός Παιδείας της μεταπολίτευσης, Άννα Διαμαντοπούλου, αποχώρησε κακήν κακώς αφήνοντας πίσω της ένα καταστροφικό έργο: την εξαθλίωση και τη διάλυση της τριτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν έχει καμία αυταπάτη, το έργο αυτό είναι το αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης και στρέφεται ενάντια στο σύνολο της κοινωνίας.

Για αυτό η αντίσταση στον Νόμο 4009 δεν είναι επιλογή, είναι ανάγκη: Ο αγώνας για την ματαίωση των εκλογών δικαιώθηκε και συνεχίζεται.

Καλούμε ακόμα μια φορά τους συναδέλφους που μετέχουν στις διαδικασίες ανάδειξης του Συμβουλίου Διοίκησης των πανεπιστημίων να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα της απόφασής τους και να παραιτηθούν.

Η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών καλεί τον νέο υπουργό Παιδείας να πάρει θέση απέναντι στον νόμο 4009, όπως ακριβώς έκανε και για το άρθρο 16, και ζητά από αυτόν:

· Να υπερασπιστεί το δημόσιο αγαθό της δημοκρατικής, δωρεάν παιδείας και να το αναδείξει ως τη μεγαλύτερη επένδυση για την Ελλάδα στην εποχή της κρίσης.

· Να σταματήσει τον μισθολογικό κατήφορο των πανεπιστημιακών δασκάλων.

· Να παγώσει τον νόμο 4009 μέχρι την οριστική του απόσυρση και να βοηθήσει στην επανεκκίνηση του διαλόγου για την Παιδεία με στόχο την εξυπηρέτηση της κοινωνίας ως σύνολο και όχι των συμφερόντων των ισχυρών.


Πηγή : Red Notebook.

Πληθαίνουν οι ρατσιστικές επιθέσεις σε έλληνες μετανάστες

Το φαινόμενο απαντάται κυρίως στη Γερμανία και απασχολεί πολύ σοβαρά τις τοπικές κοινότητες των ομογενών oι οποίοι προσπαθούν να συντονιστούν για να ανατρέψουν το κλίμα εις βάρος τους

 Πληθαίνουν οι αναφορές από το Μόναχο και τη Βιέννη έως τη Στοκχόλμη και το Λονδίνο για φραστικές επιθέσεις που δέχονται έλληνες μετανάστες… καθώς αναπτύσσεται μια τάση περιφρονητικής συμπεριφοράς προς εκείνους «τους τεμπέληδες, που δεν δουλεύουν ή δεν πληρώνουν φόρους»…

Το φαινόμενο απαντάται κυρίως στη Γερμανία και απασχολεί πολύ σοβαρά τις τοπικές κοινότητες των ομογενών, που σχεδιάζουν δράσεις για να αντιστρέψουν το κλίμα το οποίο επιδεινώνεται τους τελευταίους μήνες.

Παράλληλα, αλλά σε αντίθετη φορά με το φιλελληνικό ρεύμα, το συρτάκι στο Παρίσι και την καμπάνια «Είμαστε όλοι Ελληνες», ένα είδος ρατσισμού που μέχρι σήμερα εκφραζόταν από μεμονωμένες ακραίες ομάδες, διαχέεται πλέον σε ευρύτερα στρώματα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα περιστατικά χλευασμού των ελλήνων.

Ορισμένες φορές η παρουσία και μόνο των συμπατριωτών μας προκαλεί αθώα -πλην ενοχλητικά- πειράγματα από συναδέλφους στο γραφείο. Συχνά έλληνες υποχρεώνονται σε απολογία για τις πράξεις των πολιτικών μας. Δεν λείπουν και τα περιστατικά «ωμής πρόκλησης», όπου σερβιτόροι διερωτώνται φωναχτά εάν έχουν να πληρώσουν οι ‘Ελληνες πελάτες τους. Και η λίστα δεν εξαντλείται εδώ…

«Αντιμετωπίζουμε πλέον προβλήματα στην καθημερινότητά μας, τα οποία έως τώρα δεν είχαμε. Πλέον μας βλέπουν διαφορετικά απ’ ό,τι στο παρελθόν. Ακούω, για παράδειγμα, ότι ιδιοκτήτες ακινήτων δεν ανανεώνουν τις συνεργασίες τους με ελληνικά μαγαζιά ή ότι πολλοί Γερμανοί αποφεύγουν τις ελληνικές επιχειρήσεις, π.χ. καταστήματα με ρούχα ή παπούτσια, ακόμα και εστιατόρια.

Ο χλευασμός είναι καθημερινός» λέει ο κ. Θανάσης Κρίκης από το Μόναχο, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων στη Βαυαρία, στέλεχος αλλά και συνδικαλιστής σε μεγάλη βιομηχανία της περιοχής, όπου ανάμεσα σε 8.000 εργαζόμενους υπάρχουν και 500 Ελληνες. «Το πρωί πηγαίνω στο γραφείο και συνάδελφοι διαβάζουν την «Bild». Μια ημέρα είχε φωτογραφία από την Αθήνα όπου έκαιγαν τη γερμανική σημαία. «Δεν έχετε να φάτε, σας πληρώνουμε και μας λέτε «ναζί»… Είστε αχάριστοι» γύρισαν και μου είπαν.

Ακόμη και στο Λονδίνο όμως, όπου πολλοί έλληνες διακρίνονται τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον επιστημονικό στίβο, καταγράφονται τους τελευταίους μήνες ολοένα και περισσότερα περιστατικά ρατσιστικής αντιμετώπισης των συμπατριωτών μας.

Όπως διευκρινίζει βέβαια στο «Εθνος της Κυριακής» η 24χρονη Ειρήνη Παπαδάκη, η οποία σπουδάζει Νευροεπιστήμη τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία, «είναι σπάνιο να ακούσεις κάτι κακό από τους νέους ή τους συμφοιτητές σου, οι οποίοι στην πλειονότητά τους σε αντιμετωπίζουν με συμπάθεια».

Ωστόσο, όπως επισημαίνει η νεαρή φοιτήτρια, το γενικότερο κλίμα αλληλεγγύης μέσα στο Πανεπιστήμιο δεν εμπόδισε έναν από τους καθηγητές της να την επιπλήξει προτάσσοντας την καταγωγή της ως κύρια αιτία για το αποτέλεσμα μιας εργασίας της. «Δεν κατάλαβα, βαριέσαι να δουλέψεις όπως και οι υπόλοιποι έλληνες;», της είπε αφήνοντας άφωνους τόσο την ίδια όσο και τoυς συμφοιτητές της.

Η Ειρήνη τονίζει ότι παρά το γεγονός ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που τελικά θα προβούν σε κάποιο ρατσιστικό σχόλιο και οι περισσότεροι περιορίζονται σε «αθώες πλάκες», η ίδια αισθάνεται πως βρίσκεται μονίμως σε άμυνα και ότι η πίεση για τους έλληνες στο εξωτερικό έχει αυξηθεί. Γι’ αυτό και, επισημαίνει, νιώθει ότι πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες ώστε να είναι «άψογη σε όλα» για να μη δώσει καμία αφορμή.

Αλλά και στη Σουηδία, υπάρχει πλέον μια δαιμονοποίηση του έλληνα ως του ανθρώπου που δεν πληρώνει φόρους, του διεφθαρμένου… «Προχθές μου τηλεφώνησε ένας μάγειρας που ήρθε πρόσφατα από την Ελλάδα και είπε ότι του δίνουν τα μισά χρήματα απ’ ό,τι δίνουν σε έναν Σουηδό» λέει η κ. Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, δημοσιογράφος και συγγραφέας, που ζει μονίμως στη Στοκχόλμη.

Σε εκπομπή που έκανα στο ραδιόφωνο μεταξύ των θεμάτων μου ήταν και η κρίση στην Ελλάδα, όπου προσπαθούσα να παρουσιάσω και την άλλη άποψη. Τα e-mails που έλαβα ήταν απογοητευτικά, στο μοτίβο «καλά να πάθετε», δηλώνει η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου.

Πηγή: tsantiri