Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Ξανά ...............

"Το Nera Stella μέσα στις δύσκολες στιγμές και στη καταχνιά που πλακώνει τις αγνές ψυχές επιστρέφει φωνάζει και κοιτάει μπροστά .... οι άξιοι και οι αξιοπρεπείς δε θα χαθούν και θα κρατήσουν ψηλά το βλέμμα.. το βλέμμα που καίει ... που αντηχεί τα βράδια σα ουρλιαχτό στους δρόμους , στα σπίτια  στα όνειρα ...

Το μόνο όπλο είναι η αλληλεγγύη  , η αγνότητα ν η αξιοπρέπεια και η φλόγα ... αυτή η φλόγα που καίει και καρτερεί ... δεν είναι αυτό που μας απόμεινε είναι αυτό που είχαμε πάντα !"

Παιδί , το περιβόλι μου ! (Κωστῆ Παλαμᾶ)

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις, 
Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα, 
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του, 
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις, 
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι, 
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν, 
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, (γίνε) διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, 
πέσουν καιροί οργισμένοι, 
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, 
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, 
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά ! τσεκούρι !τράβα !, 
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το, 
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, 
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, 
κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει, 
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου