Αποτελεί αναγκαιότητα να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το αναγκαίο και να σταματήσουμε τους ‘ελιτισμούς ‘ .

  

   Η κατάσταση κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο δύσκολη , η κοινωνία βρίσκεται σε μία τόσο ρευστή φάση παραπαίοντας από την σαπίλα και τη τρομερή αυτή  κρίση  , μεταξύ  του  ατομικισμού και της κοινωνικής ,αγωνιστικής  συσπείρωσης  με αποτέλεσμα ένα τεράστιο χάος το οποίο πραγματικά δεν ξέρω  πού μπορεί να μας οδηγήσει .

   Οι μέρες πλησιάζουν για την ομιλία του πρωθυπουργού στην Δ.Ε.Θ  και ο αέρας μυρίζει μπαρούτι . Οι φοιτητές εξεγείρονται ,κόσμος  μαζεύεται στις πλατείες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθούν να καταστείλουν πνευματικά και ψυχολογικά τον κάθε θεατή προετοιμάζοντας το για μια νέα πιο βάρβαρη οικονομική, αστυνομική καθώς και εκπαιδευτική καταστολή η οποία θα τον κάνει να αδρανοποιήσει, στα όρια  της παράνοιας.

    Η οικονομική κρίση οδηγεί τον κόσμο στο φόβο και στη μιζέρια  και το μέλλον φαντάζει τρομαχτικό. Όσο αναφορά την δράση της κυβέρνησης  σχετικά με την παιδεία η κατάσταση αγγίζει τα όρια της αηδίας μίας και ο νέος νόμος ‘θρίλερ’ καταστρέφει κάθε όνειρο αξιοπρεπούς αποκατάστασης στην αγορά εργασίας  , κάθε επαγγελματικό δικαίωμα , τα πτυχία καθώς και το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς .

   Που είναι οι προοδευτικοί άνθρωποι της χώρας να ακούσουν τις φωνές ….; Που βρίσκονται και τι κάνουν ;  Ας πάρει κάποτε απόφαση η αριστερά να κάτσει στο τραπέζι και ενωμένη να ενεργήσει ενάντια σε όλο αυτό το πολιτικά ασταθές  σκηνικό . Είμαι σίγουρος πως πολλοί θα σκεφτούν ότι , η αριστερά είναι στο δρόμο , είναι στη βουλή , είναι στα αμφιθέατρα των φοιτητικών παρατάξεων . Ναι θα συμφωνήσω , αλλά πώς είναι ; Είναι διασπασμένη σε διάφορα κομμάτια γεμάτα ελιτισμούς και αυθεντίες ζητώντας πάντα το πολιτικό maximum και να παίξουν τη γραμμή τους που τόσο αλαζονικά πιστεύουν ότι είναι  η καταλληλότερη .

   Η Αναρχία από την άλλη ένας πραγματικά  προοδευτικός χώρος βρίσκεται και αυτή κλεισμένη στο καβούκι της γεμάτη από ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να αγωνιστούν αλλά και πάλι λειτουργούν σαν μονάδα κάνοντας αυτό που κάνει και η αριστερά που τόσο πολύ κατηγορούν , απομονώνεται .

   Που οδηγεί αυτό ;  Στο πουθενά και στην αποδόμηση κάθε αγωνιστικής δράσης  θα τολμήσω  να πω . Εάν δεν καταλάβουνε ποτέ αυτοί οι χώροι την αναγκαιότητα της στιγμής για πραγματικά συλλογική δράση και όχι να αρκεστούν απλά σε ένα κάλεσμα για αγώνα με τη δική τους μόνο πλευρά , όταν κατεβούν από τους βωμούς τους  από όπου κοιτάνε  τους πάντες με υπεροψία , όταν δεχτούν να παραμερίσουν τους απαράδεκτους λόγους που τους κρατούν διαχωρισμένους , γνωστούς και ως παθογένεια της αριστεράς , και καταλάβουν πραγματικά τι θα πει συλλογική δράση με όλους για όλους , τότε ίσως καταφέρουν να πετύχουν όλα αυτά  που πιστεύουν , ένα καλλίτερο αύριο, ένα μέλλον με αξιοπρέπεια και το τονίζω αυτό μιας και είναι το μονό που μας έχει μείνει .  Αυτά τα ολίγα ……

Μαύρο αστέρι