Πλησιάζουμε πια τα όρια της παράκρουσης. Οταν ο Πρωθυπουργός της χώρας συναντιέται με τους «θείους απ' την Αμερική» για να «σώσουν» τη χώρα, λες και πρόκειται για την «αποκατάσταση» της (μακαρίτισσας) Γεωργίας Βασιλειάδου από κάποιον «Μπρούκλυ κατομμυριούχο» τότε κάτι πολύ χαζό συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας -με τον πρίγκηπά του... Οπως έγραφε χθες και το «Βήμα» για τη φορολόγηση των αποζημιώσεων: «Είναι πέρα από κάθε λογική η φορολόγηση της δυστυχίας». Οντως! τέτοια ανάλγητη χαζομάρα μόνον ο αμοραλισμός μπορεί να επιδείξει...
-
Μιλάει
Μιλάει συνεχώς και ακατάπαυστα. Για όλα και τα πάντα. Αυτούς τους λίγους μήνες που βρίσκεται στην εξουσία ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου έχει απευθυνθεί ευθέως στον λαό περισσότερες φορές από όσες όλοι μαζί οι πρωθυπουργοί της τελευταίας δεκαπενταετίας.
Οποια οθόνη και να ανοίξεις, όποια μέρα κι όποια ώρα, θα αντικρύσεις ομιλούσα την κεφαλή του κ. Πρωθυπουργού. Πότε
προς τους Υπουργούς του στο ανοιχτό -ριάλιτυ σώου- Υπουργικό Συμβούλιο, πότε προς τους Ευρωπαίους στα ατέλειωτα, ατελή κι ατελέσφορα ταξίδια του, πότε προς το έθνος, πότε σε συνέδρια, κοινωνικές εκδηλώσεις, στη ΓΣΕΕ, στο Κοινοβούλιο, σε εγκαίνια, παντού αντικρύζει κανείς τον κ. Γ.Α. Παπανδρέου ομιλούντα
με συνεντεύξεις, δηλώσεις, ομιλίες, διαγγέλματα -έχει κάνει το διάγγελμα ψωμοτύρι- για να πει κάθε φορά τι;
Πράγματα αντιφατικά, παράδοξα, οξύμωρα· συχνά για να πει ψέματα, ενίοτε μωρολογίες και σχεδόν πάντα ανακολουθίες. Ιδού πώς:
Οταν έλεγε ότι «υπάρχουν τα λεφτά» έλεγε ψέμματα (με δύο μι).
Οταν το 2009 ανέβαζε το έλλειμμα για να δείξει ότι θα το κατεβάσει το 2010, διέπραττε αλχημεία που άνοιγε τον λάκκο της χώρας κι απελευθέρωνε απ' τον ασκό του Αιόλου την κερδοσκοπία -καθ' όλα νόμιμη στον καπιταλισμό, αλλά που δεν χρειάζεται να πηγαίνει κανείς να τρίβεται στην γκλίτσα της.
Εκτός κι αν είναι τόσο μωρός, ώστε οι εξυπνάκηδες γύρω του τον έχουν πείσει ότι για όλα υπάρχει μια λυδία λίθος.
Οταν έλεγε ότι η χώρα κινδυνεύει «να απολέσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας», έλεγε κάτι που ουδείς Πρωθυπουργός δηλώνει δημοσίως, ακόμα κι αν συνέβαινε, που δεν συνέβαινε, αλλά κι αν συνέβαινε, θα έπρεπε να κάνει ό,τι μπορεί για να μη συμβαίνει
κι όχι να εκπαιδεύει τον λαό στην ήττα. Η Ελλάδα έχει προσχωρήσει στην Ενωση κι έχει παραχωρήσει εξουσίες σε αυτήν (όπως η έκδοση νομίσματος) με συνθήκες κι όχι σαν χώρα ηττημένη, σαν ανδράποδο ή σαν είλωτας.
Οταν έλεγε ότι η χώρα «είναι στην εντατική» ή ότι «χρεωκοπεί» έκανε προσκλητήριο νεκροθαφτών.
Οταν, ακόμα και τώρα, μιλάει και λέει ότι «η Ελλάδα δεν θα χρεωκοπήσει», μιλάει για αυτήν σε τρίτο πρόσωπο σαν να του είναι μια ξένη.
Οταν μιλάει προς τους Ευρωπαίους λες και παίζει μαζί τους πόκερ, μπλοφάρει με δυο εφτάρια στο χέρι ενώ κάτω έχει σκάσει περίπτωση, κέντας, χρώματος και φλος ρουαγιάλ.
Οταν δηλώνει ότι τα μέτρα που παίρνει είναι άδικα για τον λαό, όχι μόνον δηλώνει ιδεολογική αδυναμία, αλλά με τους εκβιασμούς, τα αδιέξοδα, τα διλήμματα και την κινδυνολογία, τιμωρεί τον λαό -λες και φταίει αυτός- χάριν των λαμόγιων που τα αφήνει απείραχτα·
Στις δημοκρατίες όμως οι λαοί δεν τιμωρούνται. Κι όταν έρθει η ώρα τιμωρούν.
Οταν ο κ. Παπανδρέου μιλάει για πατριωτισμό κι αφήνει στο απυρόβλητο τις Τράπεζες ενώ φορολογεί ακόμα και τις αποζημιώσεις των απολυμένων, διαπράττει την πιο ιταμή απ' τις πράξεις του! Ως τώρα. Διότι θα διαπράξει κι άλλες.
Αλλά όμως ενώ πράττει έτσι μιλάει αλλοιώς. Φέρνει με καθυστέρηση φορολογικό νομοσχέδιο, πάλι άδικο, πάλι τη χαρά των φοροφυγάδων κι όμως μιλάει. Μιλάει εδώ, μιλά εκεί, μέσα, έξω, παντού, σαν παιδί που θέλει να προκαλέσει την προσοχή των γύρω του.
Μιλάει συνεχώς, μιλάει ανελλήνιστος με «στοίβους χαρτιών», και πηλίκα εις το πηλήκιον, μιλάει ακατάπαυστα κι ακατάσχετα χωρίς να απαντάει ποτέ σε τίποτα. Για τη σπατάλη στον δημόσιο τομέα που συνεχίζεται αιμορραγική. Δίπλα του. Μέσα στο γραφείο του. Και με τις ευλογίες του.
Μιλάει, μιλάει, μιλάει
αλλά ούτε λέξη για ένα όποιο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, για στόχους, στρατηγική, μιλάει λες και οι λέξεις είναι απλώς ένας θόρυβος, μια φασαρία, μια διαρκής παράσταση στις οθόνες της επικράτειας, ένα ναρκισσιστικό επικοινωνιακό παιγνίδι, μιλάει χωρίς συναίσθηση του τι λέει, όπως όταν συνεδύασε τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στην Ενωση στις 25 Μαρτίου με την εθνική μας επέτειο -πράγμα που μόνον οι γελοιογράφοι δικαιούνται (να περιγράφουν την τραγικότητά του).
Φοβάμαι ότι φέτος η εθνική μας επέτειος είναι ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου. Ομιλών πολύ και μη λέγων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου