Πηγή : http://ilesxi.wordpress.com
Παναγιώτης Μαυροειδής
Διαμαρτυρίες στις παρελάσεις υπήρχαν πάντοτε. Από δυνάμεις της αριστεράς ή άλλα ρεύματα που ήθελαν να αντιπαρατεθούν με μιλιταριστικές και εθνικιστικές παράτες. Αυτοί οι διαμαρτυρόμενοι όμως ήταν πάντα απ’ έξω. Με συνθήματα, με πανό, με αιτήματα. Τώρα κάτι άλλαξε. Η διαμαρτυρία είναι και μέσα στη παρέλαση. Τα κεφάλια αριστερά και όχι δεξιά. Αλλά και παρελαύνοντες να ενώνονται με τους διαδηλωτές.
Μαζική, δημόσια, με τυμπανοκρουσίες αποδοκιμασία του επίσημου πολιτικού κόσμου.
Αυτών που ξεπούλησαν τα τωρινά και αυριανά συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνίας . Αυτών που έσκυψαν μπροστά στις προσταγές των δανειστών, της ελληνικής και ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας. Αυτών που ανέλαβαν το ρόλο των δοσίλογων κυβερνήσεων σε μια οικονομική και πολιτική κατοχή όλων των πτυχών της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στη χώρα μας από την ΕΕ και τον υπέρτατο νόμο του καπιταλισμού, το κέρδος.
Η αντιπαράθεση γύρω από το συμβολισμό των σημαιών είναι παλιά. Όμως να που σήμερα, οι ελληνικές σημαίες παύουν να κυματίζουν στοργικά πάνω από τον ανέμελο και σεβάσμιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, τους υπουργούς και βουλευτές. Φεύγουν από τα βρώμικα χέρια των φασιστών. Ξεγυμνώνουν έτσι την υποκρισία της αστικής πολιτικής και των εκπροσώπων τους. Αποκτούν άλλη νοηματοδότηση στην πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους αγαναχτισμένους και την οργή τους. Στέλνουν άλλο μήνυμα, όταν κρεμιούνται σε μπαλκόνια ανάποδα.
Φτάνουν αυτές οι δύο εικόνες για να αντιληφθούμε ότι η κοινωνία εξεγείρεται. Η παρέλαση του σάπιου πολιτικού συστήματος παίρνει τέλος. Η επέλαση του δίκιου είναι παρούσα. Η τρομοκρατία, η βία, η μπότα της ΕΕ που στηρίζει τη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η συναίνεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, η αφασία μιας νεκρής από ιδέες, αυτοπεποίθηση, επαναστατικό σχέδιο και πάθος για αγώνα ηγεσία της κοινοβουλευτικής αριστεράς, μοιάζουν με ανίκητο θωρακισμένο υπερωκεάνιο. Πάντοτε όμως ο απέραντος ωκεανός της κοινωνικής πλειοψηφίας, του 99% που λένε και οι καταληψίες της wall-street, θα το αιχμαλωτίζουν, θα το σκουριάζουν, θα το κατατρώγουν και ενίοτε θριαμβευτικά θα το καταποντίζουν αύτανδρο.
Η λαϊκή εξέγερση έρχεται σε άλλη χρονική στιγμή από αυτή που περιμένουμε και έχει άλλα ρούχα από αυτά που φανταζόμαστε. Εμείς όμως πρέπει να βάλουμε το χέρι μας για αυτήν, θέτοντας ξεκάθαρα το στόχο για τη πραγματοποίηση της, δουλεύοντας με γνώση, σχέδιο και αυτοπεποίθηση για την έλευση της…
Διαμαρτυρίες στις παρελάσεις υπήρχαν πάντοτε. Από δυνάμεις της αριστεράς ή άλλα ρεύματα που ήθελαν να αντιπαρατεθούν με μιλιταριστικές και εθνικιστικές παράτες. Αυτοί οι διαμαρτυρόμενοι όμως ήταν πάντα απ’ έξω. Με συνθήματα, με πανό, με αιτήματα. Τώρα κάτι άλλαξε. Η διαμαρτυρία είναι και μέσα στη παρέλαση. Τα κεφάλια αριστερά και όχι δεξιά. Αλλά και παρελαύνοντες να ενώνονται με τους διαδηλωτές.
Μαζική, δημόσια, με τυμπανοκρουσίες αποδοκιμασία του επίσημου πολιτικού κόσμου.
Αυτών που ξεπούλησαν τα τωρινά και αυριανά συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνίας . Αυτών που έσκυψαν μπροστά στις προσταγές των δανειστών, της ελληνικής και ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας. Αυτών που ανέλαβαν το ρόλο των δοσίλογων κυβερνήσεων σε μια οικονομική και πολιτική κατοχή όλων των πτυχών της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στη χώρα μας από την ΕΕ και τον υπέρτατο νόμο του καπιταλισμού, το κέρδος.
Η αντιπαράθεση γύρω από το συμβολισμό των σημαιών είναι παλιά. Όμως να που σήμερα, οι ελληνικές σημαίες παύουν να κυματίζουν στοργικά πάνω από τον ανέμελο και σεβάσμιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, τους υπουργούς και βουλευτές. Φεύγουν από τα βρώμικα χέρια των φασιστών. Ξεγυμνώνουν έτσι την υποκρισία της αστικής πολιτικής και των εκπροσώπων τους. Αποκτούν άλλη νοηματοδότηση στην πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους αγαναχτισμένους και την οργή τους. Στέλνουν άλλο μήνυμα, όταν κρεμιούνται σε μπαλκόνια ανάποδα.
Φτάνουν αυτές οι δύο εικόνες για να αντιληφθούμε ότι η κοινωνία εξεγείρεται. Η παρέλαση του σάπιου πολιτικού συστήματος παίρνει τέλος. Η επέλαση του δίκιου είναι παρούσα. Η τρομοκρατία, η βία, η μπότα της ΕΕ που στηρίζει τη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η συναίνεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, η αφασία μιας νεκρής από ιδέες, αυτοπεποίθηση, επαναστατικό σχέδιο και πάθος για αγώνα ηγεσία της κοινοβουλευτικής αριστεράς, μοιάζουν με ανίκητο θωρακισμένο υπερωκεάνιο. Πάντοτε όμως ο απέραντος ωκεανός της κοινωνικής πλειοψηφίας, του 99% που λένε και οι καταληψίες της wall-street, θα το αιχμαλωτίζουν, θα το σκουριάζουν, θα το κατατρώγουν και ενίοτε θριαμβευτικά θα το καταποντίζουν αύτανδρο.
Η λαϊκή εξέγερση έρχεται σε άλλη χρονική στιγμή από αυτή που περιμένουμε και έχει άλλα ρούχα από αυτά που φανταζόμαστε. Εμείς όμως πρέπει να βάλουμε το χέρι μας για αυτήν, θέτοντας ξεκάθαρα το στόχο για τη πραγματοποίηση της, δουλεύοντας με γνώση, σχέδιο και αυτοπεποίθηση για την έλευση της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου