του Κώστα Φουρίκου
Θυμάμαι πιο μικρός στις πρώτες στιγμές του αριστερού μου πολιτικού αυτοπροσδιορισμού πόσο πολύ -οριακά με χαζοχαρούμενο τρόπο- ενθουσιαζόμουν όταν ένιωθα ότι έπεφτα πάνω σε περιπτώσεις ανθρώπων και καταστάσεων που αν και πρωταγωνίστησαν σε φαινομενικά άσχετα πεδία με αυτό της πολιτικής, μπορούσαν με κάποιο τρόπο να ταυτιστούν με τις δικές μου πολιτικές επιλογές. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως εκδήλωση ενός υποσυνείδητου πολιτικού κομπλεξισμού που αναζητούσε εναγωνίως την επιβεβαίωση της αριστερής ταυτότητας απέναντι στο επίσημο ασφυκτικό μεταμοντέρνο πολιτισμικό πλαίσιο που (ειδικά μια προηγούμενη περίοδο) καθετί αριστερό προσπαθούσε να το χαρακτηρίσει ως γραφικό και παρωχημένο και να το εξοβελίσει σε ένα σύμπαν που η διασκέδαση, οι κανονικοί άνθρωποι, η μπάλα, η μουσική και δε ξέρω τι άλλο απουσίαζαν.
Εν τέλει βέβαια και εν είδη αποτίμησης σήμερα πιστεύω ότι μια τέτοια προσπάθεια «επιβεβαίωσης» μπορούσε να έχει τόση αποτελεσματικότητα, όση και η προσφορά στην ανθρώπινη ιστορία της συστημικής πολιτισμικής υπο-κουλτούρας ενάντια στην οποία προσπαθούσε να επιβληθεί. Όταν πας να παίξεις μπάλα στο γήπεδο του αντιπάλου και με τους δικούς του κανόνες (βλέπε επαγγελματικό ποδόσφαιρο) τρως μάλλον πολλά γκολ. Έλα όμως που υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και είναι όντως εκπληκτικές, μεγαλοπρεπείς, συγκινητικές. Και όταν πέφτεις πάνω τους σε πλημμυρίζουν ενθουσιώδη ρεβανσιστικά συναισθήματα και μια αίσθηση αυτής της κάποιας -ναι ρε φλώροι- επιβεβαίωσης.
Τέτοια εξαίρεση υπήρξες κι εσύ, Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira. Και πολύ είχα χαρεί είναι η αλήθεια όταν έμαθα για σένα, παρόλο που δεν πρόλαβα να σε δω να παίζεις. Εσύ με το αγέρωχο βλέμμα, τα μαλλιά και το μούσι. Εσύ που δήλωνες ότι ινδάλματά σου υπήρξαν ο Τσε, ο Φιντέλ και ο Λένον. Που φορούσες πάντα, μέσα απ’ τη φανέλα, μπλούζα με τη λέξη «δημοκρατία» γραμμένη πάνω της. Που τελείωσες την Ιατρική ενώ έπαιζες επαγγελματικά μπάλα και ολοκλήρωσες συνολικά τις σπουδές σου με διδακτορικό στη φιλοσοφία. Που οργάνωσες, συμμετείχες και μίλησες σε διαδήλωση 1,5 εκατομμυρίων βραζιλιάνων ενάντια στη χούντα. Που δημιούργησες το φαινόμενο της Κορινθιακής Δημοκρατίας*. Εσύ που και στα ύστερά σου, αρνήθηκες να γίνεις σαν τον Πελέ «πρέσβης του ποδοσφαίρου» λόγω της αντίθεσής σου στην «εμπορευματοποίηση και όλα αυτά τα σκουπίδια» όπως είπες εξηγώντας τη στάση σου. Αλήθεια τι μπορεί να συνδέει εσένα με τους Πελέ, τους Ροναλντίνιο και τους Κακά αυτού του κόσμου; Το γεγονός ότι παίξατε μεγάλη μπάλα και φορέσατε τη φανέλα της σελεσάο. Σύμφωνοι. Τι σας χωρίζει; Ένας κόσμος ολόκληρος. Εσύ ήρωας της φαβέλας, αντι – σταρ και στρατευμένος πολιτικά και αυτοί σταρ των διαφημίσεων για πατατάκια, υποκείμενα και αντικείμενα της πιο ανεπτυγμένης μορφής του ποδοσφαιρικού μάρκετινγκ.
Είχες δηλώσει κάποτε ότι το ενδιαφέρον σου για την πολιτική ξεκίνησε το 1964 χρονιά εγκαθίδρυσης της δικτατορίας στη Βραζιλία, με την εικόνα του πατέρα σου να καίει ένα βιβλίο του, για τους Μπολσεβίκους, υπό το φόβο των διώξεων. Το 1989 αποσύρθηκες κι εσύ από την ενεργό δράση, όπως και το θλιβερό απομεινάρι της ηρωικής προσπάθειας των πρωταγωνιστών του βιβλίου του πατέρα σου. Και χτες είπαν, εν έτη 2011, ότι έφυγες «οριστικά» από τα γήπεδα αυτής της ζωής. Τώρα, που οι δικτατορίες εγκαθιδρύονται ξανά με πιο ύπουλο και συγκεκαλυμμένο τρόπο αλλά και τώρα, που οι «επίδοξοι» μπολσεβίκοι της εποχής κατεβαίνουν αποφασισμένοι για ένα ιστορικό rematch. Επιβεβαίωσες κι εσύ αυτό το ηλίθιο ρητό ότι οι καλοί φεύγουν νωρίς. Καλό ταξίδι λοιπόν, σύντροφε Socrates. Εσένα δε θα σε θυμούνται μόνο για κάποιο από τα πολλά σου γκολ. Γιατί εσύ δεν αποτέλεσες απλά την «εξαίρεση στον κανόνα». Εσύ υπήρξες μια εξαίρεση που θα μας εμπνέει για πάντα να φτιάξουμε άλλους «κανόνες» για τη ζωή, την ηθική, ακόμη και τη μπάλα. Καλές ντρίπλες κι εκεί πάνω…
* “Democracia Corintiana”, λειτουργία της ομάδας της Corinthians με δημοκρατία και πλήρη ισοτιμία όλου της του επιτελείου, κατακτώντας μάλιστα και το πρωτάθλημα το 1982 και προπαγανδίζοντας αντιδικτατορικά συνθήματα ακόμη και μέσα από την επίσημη εμφάνιση των παικτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου