Θ. Γκόρπας

“Γιατί αγαπάμε τα εγκαταλελειμμένα σπίτια και τα λέμε παλιά;


Γιατί η δίψα μας για το βαρελίσιο κρασί παραμένει άσβεστη;


Γιατί τόσο πολύ πονάμε για τα προδομένα μπουζούκια;


Προσκυνώ ακόμα όσους σταθμούς του τρένου απόμειναν.


Και ρέπω ακόμα για το ξενύχτι που ενώνει και δεν ψεύδεται.


Υπάρχουν ευτυχώς ακόμα μερικά καφενεία σε απομονωμένα χωριά


και στις εξοχές τόσα απροσδόκητα χαμομήλια αγριάγκαθα και θυμάρια.


Και τα πρώτα φώτα μιας πόλεως ανάβουν ακόμα όπως παλιά


και τα ολάνοιχτα καλοκαιρινά παράθυρα του ύπνου ακόμα δεν πάλιωσαν”




Θ. Γκόρπας, Αθήνα 28.9.1979 – Αίγινα Απρίλιος 1990